نازنین آمد و دستی به دل ما زد و  رفت

پرده خلوت این غمکده  بالا زد و رفت

کنج تنهایی ما را به  خیالی خوش کرد

خواب خورشید به چشم شب  یلدا زد و رفت

درد بی عشقی ما دید و  دریغش امد

آتش شوق در این جان   شکیبا زد و رفت

خرمن سوخته ما به چه  کارش می خورد ؟

که چو برق آمد و در  خشک و تر ما زد و رفت

رفت و از گریه طوفانیم  اندیشه نکرد

چه دلی داشت خدایا که  به دریا زد و رفت؟؟؟؟

بود ایا که ز دیوانه ی  خود یاد کند؟

آنکه زنجیر به پای دل  شیدا زد و رفت.؟

بـی تـو کـه چـاره می کند حال بد  و خراب ما ؟

مـسـت و رهـا کـجـا کند جام می  و شراب ما ؟

نـالـه رسـد بـه  آسـمـان لـیـک مـگـر بـه غیر تو

کـس بـرسـد بـه داد دل یـا کـه  دهد جواب ما ؟

فـارغ از آن مهر و مه  روی و دو چشمان تو کی

مـنـزل مـقـصـود رسـد ایـن ره  پـر سـراب ما ؟

شـوق وصـال تو همی  تـاب و تـوان فـزون کـند

ورنـه تـحـمـلـش کـجا رنـج و  غـم و عذاب ما ؟

بی  تو --------------------------مرگ بر  من

توباشی  خوبه -قشنگه-زیباست

نباشی توی رویاست-دل  بیچاره تنهاست!

تو باشی غم ندارم-به  کس کاری ندارم

نباشی کم  میارم-زباریدن دیگه اشکی ندارم!

تو باشی لحظه ها -وقت  کم میارند

نباشی تو بگو-مرگم  بیارند!

باران که می بارد تو می آیی باران گل باران نیلوفر باران  مهر و ماه وآیینه باران شعر و شبنم و  شبدر

باران که میبارد تو  در راهی از دشت شب تا باغ  بیداری از عطر عشق و آشتی  لبریز با ابر و آب و آسمان  جاری غم میگریزد غصه  میسوزد شب میگدازد سایه  میمیرد تا عطر آهنگ تو  میرقصد تا شعر باران تو  میگیرد از لحظه های تشنه ی  بیداد تا روزهای با تو  بارانی غم میکشد ما را تو  میبینی دل میکشد ما را تو  میدانی دل میکشد ما را تو  میدانی

حالا دلواپست هستم من اگه بی تو شکستم اگه تنها و  غریبم چشم به راه تو نشستم اگه خندیدی به حرفام اگه پاسخی ندادم من و  این حس عجیبم تو سوالی و کی جوابم؟
خاطره هایی که بدون تو  میمیرن
همون شب هایی که بهونه ات و میگیرن
ببین چه آسون زدی قلبمو  شکستی
بگو هنوزم چشم به راه من نشستی
اگه حس کردی که احساس قشنگ عشق  من به تو کم اومد اگه قصه ی من و تو. توی میون راه سر اومد اگه رفتی اگه  سرنوشت اشک هامو ندیدی من به نقطه سر خط تو به سرنوشت تازه ای  رسیدی

واسم یه عشق نابی تو که سرابی

تو اگه نباشی توی اون می میرم

به عشقت اسیرم بی تو که غریبم

تو بمون کنارم با تو جون می گیرم

دیشب کنار پنجره به یاد تو ستاره بارون  شدم...

دوباره تو هوای کوچه به خاطرت خیس از نم  بارون شدم...

دیشب دوباره چشام هوای چشماتو  کرد....

دیشب دوباره دلم دلتنگیه دستاتو  کرد....

دیشب دوباره درو به خاطرت  نبستم....

دیشب دوباره دلو برای تو  شکستم....

دیشب که دفتر عشقو ورق می زدم....

دوباره اسمتو تو گوشه گوشه اون  نوشتم....

دیشب دیدم دیگه داره دلم برات تنگ  میشه....

فاصلمون خیلی وقته داره پررنگ  میشه....

اگه دوباره نخوای بیای کنارم....

نمی دونم بدون تو تا کی طاقت  میارم....

اگه باور کنی که دستام بدون تو سرد و  زمستونیه....

اگه باور کنی که چشام تو حسرتت ابری و  بارونیه....

شاید باور کنی که دلم هنوز پیش دلت  زندونیه...

نیستی ببینی بعد رفتنت پشت این عینک آفتابی هوا بد جوری بارونیه …

یه  قایق شکسته بودم توی رودخونه شناور                                                                         

یه  مسافر غریبه که نداره یار و یاور                                                                          

ضربه  های موج وحشی روی قلب چوبی من                                                                          

نتونست حتی یه ذره کم کنه از خوبی من                                                                              

توی  رود صدای پاتو روی قامتم شنیدم                                                                          

اون  روز واسه اولین بار مزه ی عشقو  چشیدم                                                               

مخمل  دستای گرمت مرهم دردای من شد                                                                        

صدای  پاک و زلالت همدم شبهای من شد                                                                         

میون  مسیر رفتن تو وجودم خونه کردی                                                                         

وقتی  رسیدی به مقصد رفتنو بهونه  کردی                                                                    

بعد رفتنت عزیزم دل من شکست و جون  داد                                                                  

** زندگی  بد جوری عشقو تو چشای من نشون داد **                                                        

آن وقت که رفتی غروب بود،باران می آمد

و من باروحی خسته

بر قدم های محو تو سجده می کردم

تا از یاد نبرم

بی تو هیچ خواهم بود

از این پس

بــــــهانه گـــــــیر  ،زبــــــــــان نفهم … دلـــــــــــم را مـیگویـــــــــم... !

آخــــــــر تــــورا از کـــــــجا  برایش بـــــــــیاورم

بــه هـــرکــس مـــی  گـــویـــم “تـــــو“

بـــه خـــودش مــیــگـــیــرد. . .!

امـــا نـــمـــی دانــــــد کــــــه

هــیـــچ کــس بـــرای مـن

“تـــــــو”

نـــمــی شـــود... !

وقتی رفت ….!
گفت تو را هم می برم …
باخوشحالی گفتم:کجا؟
گفت: “ازیادم”

مـی  گـویـنـدبـاران کـه بـبـارد بـوی ِ خـاک بـلـنـد مـی شـود ... پـس چـرا  ایـنـجـا بـاران کـه مـی بـارد عـطـر خـاطـره هـا مـی پـیـچـد  ؟!!

روي آن شيشه تبدار تو را ها کردم اسم زيباي تو را با نفسم  ، جاکردم ، شيشه بد جور دلش ابري باراني شد شيشه را يک شبه تبديل به دريا کردم با  سر انگشت كشيدم به دلش عکس تورا

عکس  زيباي تو را سير تما شا کردم